Xhamia e Xhindëve (Mesxhid-i Xhin)

Xhamia e Xhindëve ndodhet pranë varrezave të Mekës, Xhennet-ul Mualla, dhe rreth 2 km në veri të Haremit të Shenjtë, mbi një kodër që dominon qytetin. Që nga periudhat e hershme, ajo është njohur edhe si "Xhamia e Rojtarëve" (Mesxhidu'l-Hurras), sepse rojet e natës që ishin përgjegjëse për ruajtjen e sigurisë në Mekë, mblidheshin këtu për të ndërruar rojet.

Profeti Muhammed (a.s.) shpesh recitonte Kur’anin për xhindët në vende dhe kohë të ndryshme për t'u përcjellë atyre shpalljen hyjnore. Një ditë, ndërsa ishte me Abdullah ibn Mes'udin pranë një vendi të quajtur Haxhûn, Profeti (a.s.) tërhoqi një vijë në tokë dhe e udhëzoi Abdullahun të mos e kalonte atë. Ai vetë shkoi përtej vijës dhe recitoi Kur’anin për xhindët. Prandaj, vendi u quajt "Mevziu’l-Hat", dhe xhamia e ndërtuar më vonë në këtë pikë u quajt "Xhamia e Xhindëve" (Mesxhid-i Xhin).

Profeti Muhammed (a.s.) tri vjet para Hixhretit, kur po kthehej nga Taifi, fali namazin e sabahut në këtë vend. Kur ai recitonte Kur’anin duke falur namazin, shtatë xhindë e dëgjuan dhe besuan në të. Për shkak të kësaj ngjarjeje, ku këta shtatë xhindë i besuan Profetit (a.s.), xhamia gjithashtu njihet edhe si "Xhamia e Besëlidhjes" (Mesxhid-i Bej’a). Emrat e këtyre shtatë xhindëve janë ende të shkruar në një mur të xhamisë.

Xhamia e parë në këtë vend u ndërtua nga një arkitekt i quajtur Ibrahim Aga, i cili erdhi në Mekë në vitin 1700. Ndërtesa e fundit e xhamisë u ndërtua në vitin 1943 (Hixhri 1362), dhe në vitin 2000 ajo u shemb dhe u rindërtua përsëri.