Xhamia e Dy Kibla-ve (Mescid-i Kibletejn)

Mescid-i Kibletejn, ndodhet në veriperëndim të Medine-i Münevveresë, në Vebere Harresi, rreth 5 km largë nga Mescid-i Nebevî. Emri i saj i parë ishte Mesxhidi i Benî Selemes, për shkak të vendndodhjes së saj në zonën e fisit Benî Seleme.

Në vitet e para të Islamit, kibla ishte drejt Mesxhid-i Aksâsë në Kudus. Pejgamberi ynë (s.a.v.) dhe ata që besuan në të, njësoj si gjatë periudhës së Mekes, pas Hixhretit për gjashtëmbëdhjetë ose shtatëmbëdhjetë muaj falnin namazin e tyre drejt Mesxhid-i Aksâsë . Mihrabi i Mesxhid-i Nebevîsë dhe Mesxhid-i Kubâsë ishin ndërtuar drejt kësaj kible. Megjithatë, Pejgamberi ynë (s.a.v.), edhe pse falte namazin drejt Kudusit, gjithmonë kishte dëshirë të madhe të kthehej drejt Qabes së Madhëruar. Ai lutej për këtë dhe priste ardhjen e shpalljes.

Në Medine-n e ndritshme  jetonin edhe hebrenjtë, të cilët gjithashtu kishin kible Kudusin. Kjo situatë i bënte ata të ndiheshin të veçantë. "Sa çudi! Feja e tij është ndryshe, por kibla e tij është si e jona!" - thoshin ata. Këto fjalë arritën tek Pejgamberi ynë (s.a.v.), dhe e lënduan zemrën e tij të pastër. Një ditë, kur erdhi Xhebraili (a.s.), ai (s.a.v.) i tha: "O Xhebrail! Dëshiroj që Allahu të më kthejë fytyrën nga kiblja e hebrenjve drejt Qabes së Madheruar ."

Xhebraili (a.s.) i tha: "Unë jam vetëm një rob. Lutju Allahut për këtë!" Pejgamberi ynë (s.a.v.) vazhdoi të lutej.

Rreth 18 muaj pas Hixhretit, në muajin e Shabanit, në ditën e 15-të, Pejgamberi ynë (s.a.v.) po falte namazin e drekës në këtë xhami të fisit Seleme. Dy rekatët e parë ishin falur, kur u shpall      ajeti i mëposhtëm lidhur me ndryshimin e kibles:

 قَدْ نَرٰى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَٓاءِۚ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضٰيهَاۖ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِۜ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُۜ "Ne shohim lëvizjen e fytyrës sate drejt qiellit. Prandaj, Ne të kthejmë ty drejt një kibleje që të kënaq. Ktheje fytyrën tënde drejt Mesxhid-i Haramit , Dhe kudo që të jeni, kthejeni fytyrat tuaja drejt tij." (Sureja Bekare, Ajeti 144)

Pejgamberi ynë (s.a.v.) u kthye nga Bejt-i Makdis drejt Qabe-s së Madheruar, Xhemati gjithashtu u kthyen me safat (rresht) dhe vazhduan dy rekatët e fundit drejt Qabes së Madherushme . Për këtë arsye, ky mesxhid u quajt "Mesxhid-i Kibletejn" (Mescidi me dy kibla).

Ky ndryshim u përhap gjithandej. Hebrenjtë dhe hipokritët, të cilët kërkonin gjithmonë një pretekst për të kritikuar, filluan të flisnin: "Fillimisht një drejtim, pastaj një tjetër, çfarë do të thotë kjo?" Dhe vazhduan: "Nëse do të mbetej në kiblen tonë, do të thonim se është pejgamberi që është parathënë në librat tanë."

Por ata vetë nuk e besonin këtë fjalë. Qëllimi i tyre ishte të përhapnin dyshime. Ata e dinin shumë mirë se Pejgamberi ynë (s.a.v.) ishte pejgamberi i parathënë në librat e tyre. Por nuk e pranuan, sepse nuk ishte nga ata. Nuk mund ta pranonin këtë.

Pas namazit, disa nga Sahabët pyetën: "O i Dërguari i Allahut! Çfarë do të ndodhë me namazet tona që kemi falur deri tani?" Përgjigjja erdhi me ajetin tjetër: "Allahu nuk do ta humbasë besimin tuaj (namazet tuaja)."

Omer bin Abdulazizi, gjatë kohës së tij si Guvernator i Medinës, rinovoi të gjitha mesxhidet ku Pejgamberi ynë (s.a.v.) kishte falur namaz, përfshirë edhe Mesxhid-i Kibletejn. Gjatë kohës së Sulltanit Memluk Kayitbay, tavani u rinovua dhe avllia u rrethua me një mur.

Restaurimi i parë serioz i Mesxhid-i Kibletejn u realizua në kohën e Sulltanit Kanuni Sulltan Sulejman në vitet 1543-44. Gjatë kësaj periudhe, xhamia mbulonte një sipërfaqe prej 425 m² me portikë në të dy kiblet dhe kishte një çati druri si më parë.

Në vitin 1987, Qeveria Saudite e zgjeroi dhe e rindërtoi xhaminë. Brendësia e xhamisë u dekorua me motive moderne dhe me kaligrafi celî sülüs dhe kûfî nga kaligrafi turk Hasan Çelebi.